rdfs:comment
| - Un reclus (ou une recluse) est un moine (ou moniale) qui, adoptant une forme extrême de pénitence, s’enferme en solitaire dans un espace restreint (réclusion dans une « celle » ou cellule ou bien un reclusoir), soit pour un temps, soit pour la vie. Cette cellule se trouve généralement près d’un monastère ou d’une église. Dans le christianisme, les reclus appartiennent aussi bien à l'Église catholique qu'à l'Église orthodoxe. (fr)
- A recluse is a person who lives in voluntary seclusion from the public and society. The word is from the Latin recludere, which means "shut up" or "sequester". Historically, the word referred to a Christian hermit's total isolation from the world, with examples including Symeon of Trier, who lived within the great Roman gate Porta Nigra with permission from the Archbishop of Trier, or Theophan the Recluse, the 19th-century Orthodox Christian monk who was later glorified as a saint. Many celebrated figures of human history have spent significant portions of their lives as recluses. (en)
- Rekluz, rekluza – zakonnik lub zakonnica zobowiązujący się do nieopuszczania własnej celi i niekontaktowania się z innymi zakonnikami. Skrajnym rodzajem rekluzji było zamurowanie w celi aż do śmierci. W monastycyzmie prawosławnym analogiczna forma umartwienia się nosi nazwę zatworniczestwa. (pl)
- Inklusen (von lateinisch inclusus „Eingeschlossener“) ließen sich zu einem von Gebet und Askese geprägten Leben in einem Inklusorium einschließen. Durch ihre extreme Form der Weltabgewandtheit mit dem Ziel, Vollkommenheit (perfectio) zu erlangen, genossen Inklusen vor allem im europäischen Mittelalter ein hohes geistliches Ansehen. In ihrem asketischen Prinzip entsprechen sie den frühchristlichen Säulenheiligen des Nahen Ostens. (de)
- Затворник — христианин, заключивший себя на целую жизнь в пещеры и кельи, для постоянной молитвы. Случаи выхода их оттуда бывали крайне редки и обусловливались какими-нибудь весьма вескими причинами общественного или частного свойства. Затво́рник — монах, совершавший подвиги своего спасения в уединении — в затворе, укрывается не в далёких пустынях, но затворяется ото всех среди монастыря, на окраине города и т. п. (ru)
- Затворники, затвірники — християнські подвижники (аскети), які добровільно відділяли себе від світу на ціле життя в печери і келії, щоб віддатися там постійній молитві. Випадки виходу їх звідти бували вкрай рідкісні і обумовлювалися якимись вельми вагомими причинами суспільного або приватного характеру. (uk)
|