rdfs:comment
| - 《아이러니의 개념-소크라테스를 염두에 두고》 (덴마크어: Om Begrebet Ironi med stadigt Hensyn til Socrates)는 쇠렌 키르케고르의 대학교 시절 논문으로 1841년에 제출된 것이다. 이 논문은 키르케고르가 소크라테스를 1838년부터 3년간 광범위하게 연구한 결과물로, 크세노폰과 아리스토파네스와 플라톤의 관점에서 소크라테스의 주장을 살핀 것이다. (ko)
- Sobre el concepto de ironía en constante referencia a Sócrates (en danés: Om Begrebet Ironi med stadigt Hensyn til Socrates) es la tesis universitaria de Søren Kierkegaard, la cual entregó en 1841. Esta tesis es la culminación de tres años de extenso estudio de Sócrates, desde los puntos de vista de Jenofonte, Aristófanes y Platón. Kierkegaard compara a Sócrates con filósofos importantes de los siglos XVIII y XIX, como Fichte, Schelling y, especialmente, Hegel. (es)
- On the Concept of Irony with Continual Reference to Socrates (Danish: Om Begrebet Ironi med stadigt Hensyn til Socrates) is Søren Kierkegaard's 1841 master's thesis under . This thesis is the culmination of three years of extensive study on Socrates, as seen from the view point of Xenophon, Aristophanes, and Plato. (en)
- Sul concetto di ironia in riferimento costante a Socrate (in danese: Om Begrebet Ironi med stadigt Hensyn til Socrates) è un'opera del filosofo danese Søren Kierkegaard basata sulla tesi universitaria con cui l'autore ha dissertato il dottorato in filosofia, riveduta prima della pubblicazione a proprie spese presso P.G. Philipsen Forlag il 16 settembre del 1841. L'argomento dell'opera ruota attorno alla figura di Socrate, studiata attraverso le opere di Senofonte, Aristofane e Platone, e sul concetto di ironia. (it)
- O conceito de ironia constantemente referido a Sócrates (Dinamarquês: Om Begrebet Ironi med stadigt Hensyn til Socrates) é um livro de Søren Kierkegaard que foi publicado em 1841 como sua tese de doutorado. Em sua tese que culmina em três anos de extensivo estudo de Sócrates, ele analisa o tema da ironia, com base na , seguindo pelo ponto de três autores Xenofonte, Aristófanes e Platão. (pt)
|
has abstract
| - Sobre el concepto de ironía en constante referencia a Sócrates (en danés: Om Begrebet Ironi med stadigt Hensyn til Socrates) es la tesis universitaria de Søren Kierkegaard, la cual entregó en 1841. Esta tesis es la culminación de tres años de extenso estudio de Sócrates, desde los puntos de vista de Jenofonte, Aristófanes y Platón. El trabajo trataba la ironía y, particularmente, la ironía socrática. Kierkegaard se refiere al retrato que hace Aristófanes de Sócrates en su obra Las nubes como la más precisa representación hecha de este hombre. Jenofonte y Platón describían a Sócrates como una persona seria, por ello Kierkegaard consideraba que Aristófanes había entendido mejor la ironía socrática. Kierkegaard compara a Sócrates con filósofos importantes de los siglos XVIII y XIX, como Fichte, Schelling y, especialmente, Hegel. (es)
- On the Concept of Irony with Continual Reference to Socrates (Danish: Om Begrebet Ironi med stadigt Hensyn til Socrates) is Søren Kierkegaard's 1841 master's thesis under . This thesis is the culmination of three years of extensive study on Socrates, as seen from the view point of Xenophon, Aristophanes, and Plato. His thesis dealt with irony, and in particular, Socratic irony. In Part One, Kierkegaard regards Aristophanes' portrayal of Socrates, in Aristophanes' The Clouds to be the most accurate representation of the man. Whereas Xenophon and Plato portrayed Socrates seriously, Kierkegaard felt that Aristophanes best understood the intricacies of Socratic irony. In the shorter Part Two of the dissertation, Kierkegaard compares Socratic irony with contemporary interpretations of irony. Here, he offers analysis of major 19th century writers and philosophers including Fichte, Schlegel, and Hegel. One English translation of the book also contains his notes on Schelling's Berlin Lectures of 1841, which Kierkegaard attended shortly after finishing his dissertation. (en)
- Sul concetto di ironia in riferimento costante a Socrate (in danese: Om Begrebet Ironi med stadigt Hensyn til Socrates) è un'opera del filosofo danese Søren Kierkegaard basata sulla tesi universitaria con cui l'autore ha dissertato il dottorato in filosofia, riveduta prima della pubblicazione a proprie spese presso P.G. Philipsen Forlag il 16 settembre del 1841. L'argomento dell'opera ruota attorno alla figura di Socrate, studiata attraverso le opere di Senofonte, Aristofane e Platone, e sul concetto di ironia. Considerata solo come tesi, l'opera è stata vista per molto tempo quale marginale rispetto alla filosofia di Kierkegaard, ma più recentemente, sulla base anche delle questioni legate alle opere pseudonime e alla distinzione tra comunicazione indiretta e diretta, viene studiata come sorta di premessa alle opere maggiori. (it)
- 《아이러니의 개념-소크라테스를 염두에 두고》 (덴마크어: Om Begrebet Ironi med stadigt Hensyn til Socrates)는 쇠렌 키르케고르의 대학교 시절 논문으로 1841년에 제출된 것이다. 이 논문은 키르케고르가 소크라테스를 1838년부터 3년간 광범위하게 연구한 결과물로, 크세노폰과 아리스토파네스와 플라톤의 관점에서 소크라테스의 주장을 살핀 것이다. (ko)
- O conceito de ironia constantemente referido a Sócrates (Dinamarquês: Om Begrebet Ironi med stadigt Hensyn til Socrates) é um livro de Søren Kierkegaard que foi publicado em 1841 como sua tese de doutorado. Em sua tese que culmina em três anos de extensivo estudo de Sócrates, ele analisa o tema da ironia, com base na , seguindo pelo ponto de três autores Xenofonte, Aristófanes e Platão. O livro é dividido em duas partes, na parte um é feita uma análise da ironia em Sócrates, seguindo as visões positivas de seus dois discípulos Xenofonte e Platão e as críticas de um de seus opositores, o dramaturgo Aristófanes. Na segunda parte Kierkegaard parte numa análise e crítica da ironia em seu tempo, criticando principalmente o uso puramente negativo da ironia pelos românticos, analisando o ponto de vista de três autores Fichte, Schlegel, e Hegel. (pt)
|