| rdfs:comment
| - Arakel de Tabriz (nascut a Tabriz poc després del 1590 i mort a Etchmiadzin el 1670) fou un historiador armeni. Fou religiós vardapet (sacerdot cèlibe) i abat del monestir de Yovhannavank. Després com a nunci del catolicós Philippos Albakeci va fer diverses missions a Esfahan, Urfa, Alep, Jerusalem i Atenes. Junt amb i és un dels principals historiadors armenis del segle xvii. Va escriure una història acabada el 1662 que abraça el període 1602-1662. (ca)
- Arakel Davrizhetsi or Arakel of Tabriz (Armenian: Առաքել Դավրիժեցի; 1590s–1670) was a 17th-century Armenian historian and clergyman from Tabriz. His History is an important and reliable source for the histories of the Safavid and Ottoman empires, Armenia, Azerbaijan, and Georgia for the period 1602–1662. (en)
- Араке́л Даврижеци́ или Тавризский, (арм. Առաքել Դավրիժեցի; около 1590-е годы—1670 год) — армянский историк XVII века. Нередко считается крупнейшим армянским историком своего времени. Авторитетная энциклопедия «Ираника» считает его одним из трех выдающихся армянских историков XVII века вместе с Закарией Канакерци и Григором Камахеци. (ru)
- Arakel el Tabrizo - Առաքել Դավրիժեցի (1590-aj jaroj - 1670) estis armena historiisto de la 17-a jarcento, naskita en Tabrizo, en la azerbajĝana provinco de safavida Irano. En 1636 li estis la gardanto de la monaĥejo Hovhannavank, kiun li forlasis por iri al Eĉmiadzin. (eo)
- Arakel z Tebryzu (Arakel Dawriżecy), ur. ok. 1590 w Tebryzie (dzisiejszy Tebriz w północno-zachodnim Iranie) - zm. 1670 w Eczmiadzynie, ormiański mnich i kronikarz, autor zaliczanej do najwybitniejszych dzieł okresu późnego średniowiecza w Armenii. Arakel związany był z klasztorem w Eczmiadzynie, gdzie pobierał nauki i osiągnął godność wardapeta. Wiele podróżował, wypełniając zadania powierzone mu przez stolicę patriarszą. Wykazywał się szerokimi zainteresowaniami i niespotykanym wykształceniem. (pl)
|
| has abstract
| - Arakel de Tabriz (nascut a Tabriz poc després del 1590 i mort a Etchmiadzin el 1670) fou un historiador armeni. Fou religiós vardapet (sacerdot cèlibe) i abat del monestir de Yovhannavank. Després com a nunci del catolicós Philippos Albakeci va fer diverses missions a Esfahan, Urfa, Alep, Jerusalem i Atenes. Junt amb i és un dels principals historiadors armenis del segle xvii. Va escriure una història acabada el 1662 que abraça el període 1602-1662. (ca)
- Arakel Davrizhetsi or Arakel of Tabriz (Armenian: Առաքել Դավրիժեցի; 1590s–1670) was a 17th-century Armenian historian and clergyman from Tabriz. His History is an important and reliable source for the histories of the Safavid and Ottoman empires, Armenia, Azerbaijan, and Georgia for the period 1602–1662. (en)
- Arakel el Tabrizo - Առաքել Դավրիժեցի (1590-aj jaroj - 1670) estis armena historiisto de la 17-a jarcento, naskita en Tabrizo, en la azerbajĝana provinco de safavida Irano. En 1636 li estis la gardanto de la monaĥejo Hovhannavank, kiun li forlasis por iri al Eĉmiadzin. Arakel pasigis la plej grandan parton de sia vivo en Eĉmiadzin, la monaĥeja fratato al kiu li apartenis. Jen, laŭ li mem, "kreskis kaj trejnis", komencis labori, alvenis en maljuneco, esperante "trovi ripozon". En lia vivo li jam nomiĝis "la Historiisto Arakel" kaj havis reputacion esti tre kompetenta kaj esplora homo. Li verkis la "libron de historioj", unika verko pri la historio de Armenio kaj apudaj landoj kaj popoloj en la 17-a jarcento . Li atestis multajn eventojn kaj priskribis ilin en la libro. Arakel estis la unua armena historiisto, kies verko estis presita. En 1669, la "libro de la historioj" de la Vardapet Arakel de Tabrizo estis publikigita en Amsterdamo kaj Eĉmiadzin kaj estis entombigita, kiel li volis, en la tombejo de la preĝejo sankta Gajane de Eĉmiadzin . (eo)
- Arakel z Tebryzu (Arakel Dawriżecy), ur. ok. 1590 w Tebryzie (dzisiejszy Tebriz w północno-zachodnim Iranie) - zm. 1670 w Eczmiadzynie, ormiański mnich i kronikarz, autor zaliczanej do najwybitniejszych dzieł okresu późnego średniowiecza w Armenii. Arakel związany był z klasztorem w Eczmiadzynie, gdzie pobierał nauki i osiągnął godność wardapeta. Wiele podróżował, wypełniając zadania powierzone mu przez stolicę patriarszą. Wykazywał się szerokimi zainteresowaniami i niespotykanym wykształceniem. W 1651 r. z polecenia katolikosa Filipposa Achbakacego, przystąpił niechętnie do pracy nad Księgą dziejów. Dzieło to miało opisać dramatyczne wydarzenia, jakie wstrząsnęły Armenią w pierwszej połowie XVII wieku (najazd szacha perskiego Abbasa I Wielkiego i związane z nim rzezie Ormian i Gruzinów, klęskę głodu, brutalnie prowadzone akcje przesiedleńcze, a także zmagania Turków i Persów o dominację nad tym obszarem), zawiera jednak również rodowód władców osmańskich, opis kamieni szlachetnych, relację z pożaru Konstantynopola i relacje o Ormianach zamieszkujących Polskę. Arakel pracował nad Księgą dziejów do 1662 r. (z przerwą w latach 1655-1658). Przedstawiając klęski, jakie spadły na Ormian i Gruzinów w opisywanym przez siebie okresie, Arakel czerpał z własnych doświadczeń, relacji naocznych świadków, a także zachowanych zapisków pochodzących z owych czasów, dzięki czemu udało mu się stworzyć dokładny, wiarygodny i przejmujący obraz zaistniałych wydarzeń. (pl)
- Араке́л Даврижеци́ или Тавризский, (арм. Առաքել Դավրիժեցի; около 1590-е годы—1670 год) — армянский историк XVII века. Нередко считается крупнейшим армянским историком своего времени. Авторитетная энциклопедия «Ираника» считает его одним из трех выдающихся армянских историков XVII века вместе с Закарией Канакерци и Григором Камахеци. (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
