| rdfs:comment
| - 程序民主（英語：Procedural democracy）与实质民主相对，指称实现民主过程的先后顺序及其相关制度性规定，强调民主的机制、规则和程序。它主要是从政体的意义阐释民主，旨在保证人民当家作主的实现。简言之，程序民主就是使民主的实现制度化、法律化、规范化。奥地利著名政治经济学家约瑟夫·熊彼特在《》一书中认为，“民主方法就是那种为作出政治决定而实行的制度安排，在这一制度安排中，某些人通过着争取人民的选票取得作出政治决定的权力”。他认为，民主并非真的是人民当家作主，而仅仅意味着“人民有机会接受或拒绝要来统治他们的人” ，意即“”。这一观点又被后人称之为“”，熊彼特是程序民主理论集大成者。 (zh)
- الديمقراطية الإجرائية هي الديمقراطية التي يكون فيها للشعب أو المواطنين في الدولة تأثير أقل مما عليه الحال في الديمقراطيات الليبرالية التقليدية. وهذا النوع من الديمقراطيات يتسم باختيار الناخبين انتخاب الممثلين عنهم في انتخابات حرة. وتختلف الديمقراطية الإجرائية اختلافًا تامًا عن الديمقراطية الحقيقية، والتي تظهر من خلال المشاركة المتساوية لكل المجموعات الموجودة في مجتمع ما في العملية السياسية. وتعد بعض دول أفريقيا الجنوبية، مثل ناميبيا وأنغولا وموزمبيق، حيث يتم تنفيذ الانتخابات الإجرائية من خلال المساعدة الدولية، من الأمثلة المحتملة للديمقراطيات الإجرائية. (ar)
- Procedural democracy or proceduralist democracy or proceduralism is a term used to denote the particular procedures, such as regular elections based on universal suffrage, that produce an electorally-legitimated government. Procedural democracy, with its centering of electoral processes as the basis of democratic legitimacy, is often contrasted with substantive or participatory democracy, which centers the equal participation of all groups in society in the political process as the basis of legitimacy. (en)
- Demokracja proceduralna – forma demokracji, w której obywatele mają mniejszy wpływ na władzę niż w tradycyjnych demokracjach liberalnych. Demokracja proceduralna zakłada, że proces wyborczy stanowi o legitymizacji władzy wybranych urzędników i zapewnia, że wszystkie procedury wyborcze są odpowiednio przestrzegane (de iure). Ten rodzaj demokracji można określić jako republikański (obywatele głosują na przedstawicieli), w którym stosowane są tylko podstawowe struktury i instytucje. Przedstawiciele wybierani w procesie wyborczym często dążą do utrzymania się przy władzy wbrew woli ogółu społeczeństwa (w różnym stopniu), a tym samym uniemożliwia się ustanowienie pełnej demokracji – , czyli takiej, w której ogół obywateli ma de facto realny wpływ na życie polityczne państwa. (pl)
- Democracia procedimental ou democracia institucional corresponde a uma corrente da teoria política, desenvolvida sobretudo na segunda metade do século XX, segundo a qual, nas democracias contemporâneas, à diferença da democracia clássica, é praticamente impossível que todos os cidadãos possam participar ativamente do jogo político. Segundo Dahl, oito requisitos devem ser garantidos em uma democracia: (pt)
|
| has abstract
| - الديمقراطية الإجرائية هي الديمقراطية التي يكون فيها للشعب أو المواطنين في الدولة تأثير أقل مما عليه الحال في الديمقراطيات الليبرالية التقليدية. وهذا النوع من الديمقراطيات يتسم باختيار الناخبين انتخاب الممثلين عنهم في انتخابات حرة. وتفترض الديمقراطية الإجرائية أن العملية الانتخابية هي جوهر السلطة الموضوعة في المسئولين المنتخبين، وتضمن الالتزام بكل إجراءات الانتخابات كما ينبغي (أو على الأقل يبدو الأمر كذلك). ويمكن أن يوصف هذا النوع من أنواع الديمقراطيات على أنه جمهوري (أي يقوم الشعب بالتصويت لاختيار الممثلين)، حيث لا يتم تطبيق إلا الهياكل والمؤسسات الأساسية فقط. وبشكل شائع، يستخدم الممثلون المنتخبون من قبل الإجراءات الانتخابية للإبقاء على أنفسهم في السلطة ضد رغبة الشعب العامة (بدرجات متنوعة)، وبالتالي، يتم الحيلولة دون إقامة الديمقراطية الكاملة. وتختلف الديمقراطية الإجرائية اختلافًا تامًا عن الديمقراطية الحقيقية، والتي تظهر من خلال المشاركة المتساوية لكل المجموعات الموجودة في مجتمع ما في العملية السياسية. وتعد بعض دول أفريقيا الجنوبية، مثل ناميبيا وأنغولا وموزمبيق، حيث يتم تنفيذ الانتخابات الإجرائية من خلال المساعدة الدولية، من الأمثلة المحتملة للديمقراطيات الإجرائية. (ar)
- Procedural democracy or proceduralist democracy or proceduralism is a term used to denote the particular procedures, such as regular elections based on universal suffrage, that produce an electorally-legitimated government. Procedural democracy, with its centering of electoral processes as the basis of democratic legitimacy, is often contrasted with substantive or participatory democracy, which centers the equal participation of all groups in society in the political process as the basis of legitimacy. The term is often used to denote an artificial appearance of democracy through the existence of democratic procedures like elections when in reality power is held by a small group of elites who manipulate democratic processes to make themselves appear democratically legitimate. (en)
- Demokracja proceduralna – forma demokracji, w której obywatele mają mniejszy wpływ na władzę niż w tradycyjnych demokracjach liberalnych. Demokracja proceduralna zakłada, że proces wyborczy stanowi o legitymizacji władzy wybranych urzędników i zapewnia, że wszystkie procedury wyborcze są odpowiednio przestrzegane (de iure). Ten rodzaj demokracji można określić jako republikański (obywatele głosują na przedstawicieli), w którym stosowane są tylko podstawowe struktury i instytucje. Przedstawiciele wybierani w procesie wyborczym często dążą do utrzymania się przy władzy wbrew woli ogółu społeczeństwa (w różnym stopniu), a tym samym uniemożliwia się ustanowienie pełnej demokracji – , czyli takiej, w której ogół obywateli ma de facto realny wpływ na życie polityczne państwa. W demokracji proceduralnej wynik wyborów może nie być w pełni zależny od głosów wyborców. Potencjalnym przykładem tego mogą być wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych, gdzie ostateczny ich wynik nie jest dokładnym odzwierciedleniem wszystkich oddanych głosów w wyborach powszechnych (funkcjonuje tam system elektorski, w którym dopuszcza się wygraną kandydata, który otrzymał mniejszy odsetek głosów w wyborach powszechnych niż jego konkurent). (pl)
- Democracia procedimental ou democracia institucional corresponde a uma corrente da teoria política, desenvolvida sobretudo na segunda metade do século XX, segundo a qual, nas democracias contemporâneas, à diferença da democracia clássica, é praticamente impossível que todos os cidadãos possam participar ativamente do jogo político. Após o término da Segunda Guerra Mundial, criou-se no Ocidente, sob a hegemonia dos Estados Unidos, uma unanimidade em torno da democracia como valor universal. Isso estimulou a reflexão sobre o conceito e os sentidos do termo 'democracia' e suas variações (democracia direta, democracia representativa, democracia liberal ou democracia burguesa, democracia proletária, socialdemocracia). A dificuldade em definir 'democracia' em termos de fontes de autoridade ou de propósitos de governo, levou esses autores a enfatizar uma definição institucional de democracia. Seus principais expoentes são Giovanni Sartori, Robert Alan Dahl, Samuel P. Huntington e Joseph Schumpeter. Essa linha opõe-se parcialmente à democracia participativa e filia-se à chamada teoria política das elites, cujos principais formuladores - Vilfredo Pareto, Gaetano Mosca e Robert Michels - afirmavam a impossibilidade da democracia, no sentido etimológico de "governo do povo". A dominação das minorias, segundo os teóricos das elites, seria inevitável, tornando a democracia, no seu sentido clássico, uma utopia. Assim, diante dos grandes movimentos sociais da virada do século XIX para o século XX, Mosca, Pareto e Michels buscam demonstrar que os objetivos igualitários desses movimentos eram ilusórios, sendo a desigualdade na sociedade - especialmente a desigualdade política - inevitável, pois sempre existiria uma minoria dirigente e uma maioria dirigida. Essa visão tornou-se a base da concepção dominante de democracia no século XX, sobretudo a partir da teoria de Schumpeter, publicada em 1942, em Capitalismo, Socialismo e Democracia Em uma versão mais amena da tese de Michels sobre a lei de ferro da oligarquia, Dahl concorda que as políticas dos estados não resultam da articulação dos desejos da maioria da população mas da constante satisfação dos desejos de um número relativamente pequeno de grupos de interesse. Segundo o autor, "regras que são apoiadas apenas por uma minoria rica e educada (dinheiro e conhecimento sendo recursos políticos importantes) e contestadas pelo resto dos eleitores têm certamente mais probabilidade de perdurar do que regras que são apoiadas por uma maioria pobre e não educada e contestadas pelo restante dos eleitores. Do mesmo modo, regras intensamente apoiadas por uma minoria e fracamente rejeitadas pela maioria têm maior probabilidade de durar do que regras fracamente apoiadas por uma maioria e intensamente rejeitadas por uma minoria. Ademais, admite que a apatia do eleitorado em geral é não só inevitável mas até mesmo desejável, contribuindo para a estabilidade do sistema. "Em certas circunstâncias um sistema democrático pode ser altamente estável se uma parte substancial do eleitorado meramente aceita-o", escreve. Interessados nas formas manifestas de comportamento e interesse políticos - em contraste com a desorganização, ignorância e apatia da maioria - esses cientistas concluíram pela impossibilidade da democracia em seu sentido clássico, negando qualquer significado efetivo a expressões como "interesse público" e "bem comum". Assim, procuraram redefinir a democracia em termos de procedimentos - ou seja, basicamente, eleições de representantes. Segundo Dahl, oito requisitos devem ser garantidos em uma democracia:
* liberdade de organização;
* liberdade de expressão;
* direito de voto;
* elegibilidade para cargos públicos;
* direito de disputar o poder;
* fontes alternativas de informação;
* eleições livres e idôneas;
* instituições que garantam manifestações da sociedade sobre as políticas governamentais. Para Huntington, por exemplo, a definição de democracia nos termos do discurso de Gettysburg - "o governo do povo, pelo povo e para o povo" - carece de sentido, tanto do ponto de vista empírico como analítico. Assim, no dizer de Huntington, "a democracia tem um significado útil somente se definida em termos institucionais. A instituição chave em uma democracia é a escolha dos líderes por meio de eleições competitivas". Segundo Sartori, "a democracia como é na realidade, não é a democracia como deveria ser. A democracia é antes de tudo e acima de tudo, um ideal". A persistência de algumas instituições de democracia direta, como o referendo e o plebiscito, não impede que as democracias contemporâneas sejam indiretas, e que o poder se exerça e se transmita através de mecanismos de representação. Schumpeter, por sua vez, define a democracia como método - um método de decisão política. Para ele "o método democrático é o instrumento institucional para chegar a decisões políticas". Segundo esse método, cada indivíduo adquire o poder de decidir, ante uma concorrência cujo objeto é o voto popular. A definição schumpeteriana é de caráter empírico, mais ligada aos fatos e às instituições e seu funcionamento do que a conceitos mais abstratos ou a ideais de democracia. Para ele, o problema central está em garantir a existência de um método para tomar decisões formalmente democráticas, restando à maioria, politicamente apática, escolher, de tempos em tempos, no momento da eleição, entre as opções apresentadas por grupos organizados. O eleitor teria, assim, um papel meramente reativo. (pt)
- 程序民主（英語：Procedural democracy）与实质民主相对，指称实现民主过程的先后顺序及其相关制度性规定，强调民主的机制、规则和程序。它主要是从政体的意义阐释民主，旨在保证人民当家作主的实现。简言之，程序民主就是使民主的实现制度化、法律化、规范化。奥地利著名政治经济学家约瑟夫·熊彼特在《》一书中认为，“民主方法就是那种为作出政治决定而实行的制度安排，在这一制度安排中，某些人通过着争取人民的选票取得作出政治决定的权力”。他认为，民主并非真的是人民当家作主，而仅仅意味着“人民有机会接受或拒绝要来统治他们的人” ，意即“”。这一观点又被后人称之为“”，熊彼特是程序民主理论集大成者。 (zh)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)