| rdfs:comment
| - Léno (latina používá dva výrazy: feudum nebo beneficium, německy: Lehn, Lehen, francouzsky: fief) byla ve středověku označována podmíněná držba půdy, nebo úřadů, na základě lenní smlouvy, která mohla být jak ústní, tak písemná. Lenní systém byl v západní Evropě obvyklý způsob státní správy a páteř feudálního společenského zřízení. (cs)
- الإقطاعة (باللاتينية: feudum) كانت العنصر الرئيسي للنظام الإقطاعي، ويتألف من الممتلكات الموروثة أو الحقوق الممنوحة من قبل رب رئيسي overlord إلى مقطع (أو على وجه التحديد feoffee)، والذي (أي المقطع) يحصل عليه في حفلة مراسم تؤدى فيها اليمين الدستورية للمالك. وكانت الإقطاعيات في كثير من الأحيان أراضي أو ممتلكات حقيقية مدرة للدخل. (ar)
- Un feu (nom d'origen germànic: fehu, que significa ‘possessió, propietat’) era un conveni pactat entre el senyor feudal i el seu feudatari o vassall que consistia en el fet que el feudatari jurava fidelitat i compliment d'obligacions militars, econòmiques i o judicials, a canvi que se li lliurés una possessió. Aquests pactes, realitzats del segle x al xviii, anaven acompanyats d'un homenatge que donava solemnitat i eficàcia a l'acte a través de manifestar-ho externament i ostensible. D'aquí se'n deriven els actes d'homenatge actuals com un acte de respecte, de veneració, envers una persona. L'objectiu del feu consistia generalment en l'usdefruit d'un territori, o un camp per treballar i conrear. (ca)
- Ein Rittergut (lat. praedium nobilium sive equestrium) war ein Besitz, mit dem durch Gesetz oder Gewohnheitsrecht Vorrechte des Eigentümers, insbesondere Steuerbefreiungen, die Kanzleifähigkeit und die Landtagsfähigkeit, verbunden waren. (de)
- Feudo (en latín, feodum o feudum; en francés medieval, fief; en las lenguas germánicas, Lehn, Lehen o leen; lit. préstamo) es el término con el que en el feudalismo se asignaba a la tierra que el señor otorga al vasallo en el contrato de vasallaje, como parte del beneficio que el señor debe al siervo por el cumplimiento de sus obligaciones de (‘auxilio’ —apoyo militar—, y ‘consejo’ —apoyo político—). Las relaciones económicas y de producción que se establecían en el feudo se daban entre ese "vasallo", ahora en funciones de "señor", y los campesinos de su jurisdicción según su distinta situación: siervos (el de mayor sujeción, habitualmente sometidos a prestaciones obligatorias de trabajo) o campesinos libres. (es)
- Fief (/fiːf/; bahasa Latin: feudum) adalah unsur utama dari feodalisme dan terdiri dari properti atau hak waris yang diberikan oleh tuan tanah kepada vasal yang memegangnya dalam bentuk (atau "dalam bayaran") atas balasan jasa dan persekutuan feodal, biasanya diberikan melalui upacara pribadi dari tuan rumah dan fealty. Bayaran tersebut sering kali berupa tanah atau properti nyata yang menghasilkan pendapatan (in)
- Il termine feudo (dal latino medievale feudum, a sua volta derivante dal basso francone antico fehu: ‘beni mobili, averi; possesso di bestiame’) indicava un diritto concesso tramite un patto di fiducia da una persona più ricca e potente in cambio di un servizio fornito in modo continuativo. Sotto questa definizione, in realtà molto generica, si collocano due istituzioni sostanzialmente uguali, la più antica e originaria, afferente al diritto privato; e la seconda, di natura pubblica, entrata nell'uso nel XII secolo e durata fino all'età moderna. (it)
- レーエン（独: Lehen、英: fiefdom、仏: fief、羅: beneficium）とは、歴史学・社会学における技術的・法学的意味での封建制度を指す用語。「知行制」と訳されることもある。封建法によって規定された封主と封臣の関係をいうだけではなく、封土における採掘権や伐採権も指す。神聖ローマでは郵便が皇帝の大権レガールであるか世紀をまたいで議論されたが、否定する立場では郵便もレーエンとみなされて領邦郵便を認めることになる。 レーエン制は8・9世紀ごろフランク王国で成立し、10世紀から13世紀の間に最盛期を迎えたと考えられている。レーエン制的関係は近代になると急速に衰退したとされるが、18・19世紀になってもその残滓と思われる法的関係は観察することができる。またレーエンは日本史用語の知行と非常に類似しているが、官職レーエンなどを知行の範疇で捉えることは難しい。 (ja)
- En herrgård eller ett herresäte var ursprungligen en stor lantgård som beboddes av ett herrskap, det vill säga en adelsman. Med benämningen herrgård avses dels egendomen inklusive marken, dels i inskränktare mening själva huvudbyggnaden (corps de logi eller mangårdsbyggnaden). (sv)
- Фео́д (лат. feudum, від франк. fëhu — «худоба, майно» і ōd — «володіння»), також ф'єф (фр. fief), лен (нім. Lehen, сер.-в.-нім. lēhen, від давн.в-нім. līhan — «позичати») — спадкове земельне володіння в епоху феодалізму, за яке потрібно було нести службу (переважно військову), та інші повинності. Бенефіцій, що передався у спадок. (uk)
- Фео́д (лат. feudum), также фьеф, файф, лен — зе́мли (реже — фиксированный доход или право на получение дохода), пожалованные вассалу сеньором в пользование и распоряжение ими (иногда в наследственное — см. поместье), осуществлялось на условиях несения вассалом военной, административной или придворной службы в пользу сеньора. Этот вид земельного держания практиковался во времена Средневековья в Европе при соответствующей формации. (ru)
- Feudo (em latim: feudum) é a terra ou uma fonte de renda concedida por um suserano ao vassalo, em troca de fidelidade e ajuda militar. Essa prática desenvolveu-se na Alta Idade Média, no governo de Carlos Magno após o fim do Império Romano; e foi a base para o estabelecimento de uma aristocracia fundiária. Na sociedade feudal europeia, o feudo era a fonte de renda do vassalo; e era mantida por seu senhor em troca de serviços. O feudo constituía a instituição central da sociedade feudal. (pt)
- 領地，又称封地、采地、封邑、采邑、食邑等，是无论欧洲或者中国的封建制度中都存在的、領主所管理的土地。在中國是周朝时就已經趋于成熟的制度。當時的统治者把土地封予或轉封予宗室、外戚或有功業之官員與將領，其土地即稱為食邑。在欧洲开始的时间则不太明确，不过可以推定是罗马帝国灭亡以后大肆扩张。 (zh)
- Лицарська миза (лат. praedium nobilium sive equestrum, нім. Rittergut, ест. rüütlimõis, лит. domenas) - тип мизи в Російської імперії, у Пруссії і деяких інших країнах Європи . Володіння лицарською мизою було пов'язано з певними правами, привілеями і обов'язками. (uk)
- Ры́царская мы́за (лат. praedium nobilium sive equestrum, нем. Rittergut, эст. rüütlimõis, лит. domenas) — тип мызы в Остзейских губерниях Российской империи, в Пруссии и некоторых других странах Европы. Владение рыцарской мызой было связано с определенными правами, привилегиями и обязанностями. (ru)
- Το φέουδο, που ετυμολογικά προέρχεται από το παλαιοφραγκικό "fehu" (= βοοειδή), εκ του λατινικού "feudum", με τη σημασία κινητών αγαθών, ήταν τρόπος κατοχής και ιδιοκτησίας γης (γαιοκτησίας) που αναπτύχθηκε ως κυρίαρχος θεσμός του λεγόμενου φεουδαλισμού, που αποτελούσε με τη σειρά του πολιτικό και κοινωνικό σύστημα ιδιοκτησία γης κατά τον Μεσαίωνα. Αναλυτικότερα, το φέουδο είναι θεσμός που προέρχεται από τον συνδυασμό τριών στοιχείων: (el)
- Feŭdo estis tereno, kiun - dum la mezepoka epoko de Feŭdismo en Eŭropo - nobelo pruntedonis al vasalo. La vasalo devis militservi por la nobelo aŭ pagi al li dekonaĵon. La koncepto de feŭdo tial tradukeblas al Esperanto per la nocioj "limigita posedo" aŭ "por-uza posedo" (la antaŭmezepoke aplikata koncepto de "vera posedo" laŭ mezepoka latina lingvo nomiĝis "Allodium", E-o: "alodo"). La politika kaj ekonomia rilato inter la feŭdodona nobela reganto kaj la feŭdoprena vasalo estis la bazo de la mezepoka socia strukturo de Eŭropo, aparte de la Sankta Romia Imperio de Meza Eŭropo. (eo)
- A fief (/fiːf/; Latin: feudum) was a central element in medieval contracts based on feudal law. It consisted of a form of property holding or other rights granted by an overlord to a vassal, who held it in fealty or "in fee" in return for a form of feudal allegiance, services and/or payments. The fees were often lands, land revenue or revenue-producing real property like a watermill, held in feudal land tenure: these are typically known as fiefs or fiefdoms. However, not only land but anything of value could be held in fee, including governmental office, rights of exploitation such as hunting, fishing or felling trees, monopolies in trade, money rents and tax farms. There never did exist one feudal system, nor did there exist one type of fief. Over the ages, depending on the region, there (en)
- Das Lehnswesen (auch Feudal- oder Benefizialwesen von lateinisch Feudum, Feodum oder Beneficium) war eine im mittelalterlichen Europa herausgebildete Gesellschafts-, Wirtschafts-, Rechts- und/oder Besitzordnung. Sie beruhte auf dem Recht, das ein Lehnsherr anderen, Vasallen oder Lehnsmännern an einer ihm gehörenden Sache, dem Lehen oder Lehnsgut, überließ. Als Gegenleistung musste der Lehnsmann dem Lehnsherrn militärische Gefolgschaft und politische Treue versprechen. Dazu schworen sie einander, nichts zum Schaden und alles zum Nutzen des anderen zu tun. (de)
- Feudoa (feodum edo feudum Erdi Aroko latinean) errege edo jaun baten eta bere basailuaren arteko hitzarmena, horren bidez basailuaren jaunaren lurrak landu eta erabili ahal izateko. IX. mendetik aurrera, jopuak bere biziko leialtasuna eskaintzen zion jaunari omenaldi baten bidez, eta feudoa izaten zen, ez beti, jaunak ordainean emanikoa. Lur eremu bat izaten zen gehienetan feudoa, baina bestelakoa ere izan zitekeen (errota bat, eliza bat, hamarrenak, diru kopuru bat...). Feudoaren ordainetan, diru eta militar laguntza gerra garaian (auxilium) eta aholkua arazo zibiletan (consilium) eman behar zizkion basailuak jaunari. Denboraren ariaz, feudorako eskubideak oinordekotzan igaro zitezen utzi zuten jaunek, beste diru kopuru baten ordainean (relevium). Gizarte feudaleko oinarri juridiko nagusi (eu)
- Le fief, appelé également tenure noble ou terre de noble tenure (car, contrairement à une simple tenure, elle exigeait un hommage au suzerain), désigne, durant les époques médiévale et moderne, un bien ou un revenu immobilier, le bénéfice, la terre, confié à l'origine en rétribution d'un service. Le fief est opposé à l'alleu, qui ne relevait d'aucun seigneur, et au bien roturier qu’est la censive. Si le fief est constitué non d'une terre, mais des revenus de cette terre, le vassal, bénéficiaire du fief, est alors chasé sur une terre. (fr)
- 봉읍(封邑, 프랑스어: fief 피에프[*], 독일어: lehen, 라틴어: feudum)은 봉건제의 핵심 요소로서, 봉주가 을 한 봉신에게 봉건적 맹세나 봉사의 대가로 제공하는 상속 재산이나 권리로 이루어진다. 채지(采地), 봉토(封土)라고도 한다. 보통 경의와 충성 서약의 사적인 의식을 통해 수여된다. 봉읍의 한자적 의미나 프랑스어 낱말 fief의 의미로 보통 토지를 가리켜 말하지만, 실제로는 토지뿐 아니라 정부 건물, 사냥을 위한 권리 등도 여기에 포함될 수 있다. 누군가에게 봉읍을 내려 봉신으로 삼는 것을 봉작(封爵)이라 한다. 처음부터 봉토(vassalage)는 토지 소유권을 주고받는 것을 의미하지 않았으나 8세기 즈음에 토지 소유권을 제공하는 일은 표준으로 자리잡혔다. (ko)
- Dobra rycerskie (łac. praedium nobilium sive equestrum, niem. Rittergut) – majątki ziemskie w Niemczech, których właściciele zobowiązani byli pełnić służbę rycerską lub płacić specjalny podatek w przypadku wojny. Z posiadaniem majątku rycerskiego związane były pewne uprawnienia (nobilitas realis): posiadacze byli zwolnieni ze zwykłych podatków, z obowiązku zakwaterowania żołnierzy i zabierania chłopów z majątku do przymusowej pracy w czasie wojny. Oprócz tego posiadali stały mandat w sejmiku krajowym (Landtag) i prawo sądownictwa patrymonialnego, myślistwa i rybołówstwa na własnym terenie. (pl)
- Lenno (łac. feudum) – w ustroju lennym majątek będący przedmiotem kontraktu lennego, czyli nadawany przez seniora wasalowi w użytkowanie i pobieranie części pożytków w zamian za wsparcie militarne lub finansowe. Później przez lenno rozumiano całość stosunków pomiędzy seniorem a wasalem typowych dla feudalizmu. W Europie instytucja ta wywodzi się z połączenia wczesnośredniowiecznych beneficjum i komendacji. (pl)
- Het leenstelsel, leenwezen of feodaal stelsel is een historische rechtsfiguur waarbij een grootgrondbezitter de rechten als eigenaar van de grond in bruikleen gaf aan derden in ruil voor betalingen en diensten die konden variëren van grondbewerking, hand- en spandiensten tot politieke en militaire trouw. Basis was een privaatrechtelijke overeenkomst, het feodale contract. Op basis daarvan ontwikkelde zich in de loop der eeuwen in grote delen van wat nu Europa is, ook allerlei verschillende bestuursvormen. De grondeigenaar of degeen die het bezit van de grond in leen had gekregen, maakte dan afspraken over de manier waarop het gebied en de bewoners bestuurd mochten worden. Er is nooit sprake geweest van één leenstelsel of van één soort afspraak, er bestonden door de eeuwen heen, in verschil (nl)
- Een havezate is een versterkt huis (burcht), hofstede, hof of hoeve. Oorspronkelijk was het een benaming voor een grote boerderij met land. In de 17e eeuw was de havezate een riddermatig goed. Het bezit hiervan was een voorwaarde voor lidmaatschap van een ridderschap. Havezaten kwamen voor in het graafschap Zutphen (in de 13e eeuw circa 40), in Overijssel (circa 122) en Drenthe (circa 18). (nl)
- En förläning är ett historiskt begrepp och företeelse, vilket innebär att en ägare länsherre behåller sin äganderätt men överlåter nyttjanderätten, rätten att använda och dra nytta av det län det gäller, i regel med krav på trohet. Den som får använda och dra nytta av länsherrens gods kallas för läntagare eller vasall. I ett längre europeiskt perspektiv har läntagaren haft juridisk (ansvar för det lokala rättssystemet) och militär kontroll över sitt län, samt rätt att uppbära skatt i området (administrativ kontroll). Läntagaren förväntas å sin sida ställa upp på länsherrens sida i krig samt att skicka del av uppbörden (skatt) vidare till sin länsherre. Således fungerar läntagaren som länsherrens representant i ett visst område. Förläningar är ett kännetecknande drag för feodalismen. Förlän (sv)
|
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)