| rdfs:comment
| - اللواء إروين فون لاهوسن (بالألمانية: Erwin von Lahousen) (25 أكتوبر 1897 - 24 فبراير 1955) مسؤولًا رفيع المستوى في أبڤير خلال الحرب العالمية الثانية، وكذلك كان عضوًا في المقاومة الألمانية للنازية ولاعبًا رئيسيًا في محاولات اغتيال أدولف هتلر في 13 مارس 1943 و20 يوليو 1944. (ar)
- Erwin Heinrich René Lahousen (Edler von) Vivremont (* 25. Oktober 1897 in Wien; † 24. Februar 1955 in Innsbruck) war ein österreichischer Offizier, der während des Zweiten Weltkrieges Generalmajor der Wehrmacht und Angehöriger des militärischen Widerstands gewesen ist. Von 1939 bis 1943 leitete er die Abteilung für Sabotage und Spezialaufträge des Amtes Ausland/Abwehr der Wehrmacht. Von August 1943 bis Juli 1944 befehligte er als Oberst verschiedene Regimenter an der Ostfront. Nach dem Krieg trat er als Kronzeuge der Anklage bei den Nürnberger Prozessen auf. Lahousens Adelstitel entfiel 1919 durch das österreichische Adelsaufhebungsgesetz. (de)
- Generalmajor Erwin Heinrich René Lahousen, Edler von Vivremont (25 October 1897 – 24 February 1955) was a high-ranking Abwehr official during the Second World War, as well as a member of the German Resistance and a key player in attempts to assassinate Adolf Hitler on 13 March 1943 and 20 July 1944. (en)
- El Generalmajor Erwin von Lahousen (25 de octubre de 1897 - 24 de febrero de 1955) fue un funcionario de alto rango del Abwehr durante la Segunda Guerra Mundial, así como también un miembro de la resistencia alemana y un actor clave en los intentos de asesinato de Adolf Hitler el 13 de marzo de 1943 y el 20 de julio de 1944. (es)
- Erwin Lahousen von Vivremont, de son nom complet Erwin Heinrich René Lahousen Edler von Vivremont, est un Generalmajor allemand, d’origine autrichienne, né le 25 octobre 1897 à Vienne et mort le 24 février 1955 à Innsbruck. Au cours de la Seconde Guerre mondiale, il est membre de l’Abwehr et un résistant au nazisme : il joue notamment un rôle clé dans les tentatives d’attentat contre Adolf Hitler, le 13 mars 1943 et le 20 juillet 1944. Après la guerre, il est un important témoin de l’accusation au procès de Nuremberg et sera libéré grâce à l'entremise de son amie Madeleine Richou. (fr)
- 에르빈 폰 라호우젠(독일어: Erwin von Lahousen, 1887년 10월 25일 ~ 1955년 2월 24일)은 오스트리아 출신의 비더슈탄트 지도자이다. 독일 국방군의 첩보기관인 아프베어의 사령관 빌헬름 카나리스의 부관으로 일했으며 와 함께 뉘른베르크 전범 재판에서 카나리스의 반히틀러 행위를 증언한 사람이다. 1943년과 1944년에는 히틀러 암살 미수 사건에 가담하기도 했다. (ko)
- Эрвин Генрих Рене Лахузен фон Вивремонт (нем. Erwin Heinrich René Lahousen, Edler von Vivremont; 25 октября 1897, Вена — 24 февраля 1955, Инсбрук) — австрийский военачальник, служивший также в армии нацистской Германии. (ru)
- Erwin Heinrich René Lahousen Edler von Vivremont, född 25 oktober 1897 i Wien, död 24 februari 1955 i Innsbruck, var en österrikisk officer. Inom Abwehr var han chef för den avdelning som handhade Brandenburgarna och sabotage. (sv)
- Ервін Генріх Рене Лагузен, Едлер фон Вівремонт (нім. Erwin Heinrich René Lahousen, Edler von Vivremont; 25 жовтня 1897, Відень — †24 лютого 1955, Інсбрук) — австрійський воєначальник, який служив також в армії Третього рейху. (uk)
- Erwin Heinrich René Lahousen, Edler von Vivremont (Vienna, 25 ottobre 1897 – Innsbruck, 24 febbraio 1955), è stato un generale austriaco. Figlio di un nobile d'origini slovene e belghe, studiò all'Accademia militare teresiana di Wiener Neustadt e divenne membro del servizio antispionaggio austriaco durante la prima guerra mondiale e nel 1916 venne insignito dell'Ordine del Toson d'oro e della nomina a capitano. Tra il 1940 e il 1942 sabotò insieme a Ulrich Wilhelm von Schwerin von Schwanenfeld e Peter Yorck von Wartenburg più di 170 operazioni delle SS in Polonia. (it)
- Erwin Heinrich René Lahousen Edler von Vivremont (ur. 25 października 1897 w Wiedniu, zm. 24 lutego 1955 w Innsbrucku) – austriacki wojskowy, uczestnik I wojny światowej, kierownik Wydziału II niemieckiego wywiadu i kontrwywiadu wojskowego Abwehry (niem. Abwehr) (1939–1943). Zaufany współpracownik admirała Wilhelma Canarisa, członek antynazistowskiego ruchu oporu, jeden z uczestników nieudanej próby zamachu na Hitlera 13 marca 1943. Wysłany na front wschodni w 1943, by odbyć sześciomiesięczny okres próbny, niezbędny do uzyskania stopnia generała. Został odesłany do rezerwy oficerskiej (niem. Führerreserve) wskutek odniesionych ran – wolny od podejrzeń o udział w zamachu na życie Hitlera (20 lipca 1944) uniknął aresztowania i śmierci. (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)